Mexico? Hoe dan?

Wat leuk dat je ons avontuur wilt volgen! Vanaf vandaag ga ik je op de hoogte houden van alles wat speelt bij ons en hoe wij ons avontuur in gaan!

Maar hoe kom je nou bij Mexico, vragen vele mensen mij. Tja, we zijn er natuurlijk al een keer op vakantie geweest, maar we zijn ook geïnteresseerd geraakt in Mexico door een Nederlands gezin (wat inmiddels onze vrienden zijn). Zij zijn een paar jaar geleden al uit Nederland vertrokken, allereerst naar Curacao, en later naar Mexico.

De man van dit gezin is project ontwikkelaar en vertelde ons over een prachtig project wat hij gestart in is Mexico. Rob is als het ware in het project gerold en gaat hier ook een steentje in bijdragen m.b.t. alles wat IT zaken betreft (en meer). Er wordt een 'gated community' gerealiseerd, waarbij alle bewoners volledig zelf voorzienend zullen zijn. Dus in gas, water, licht, voedsel, maar ook scholing! De intentie is dat er zich een community vormt waarbij iedereen een steentje bijdraagt. Zoals we dat vroeger ook deden in een drop bijvoorbeeld. Tegenwoordig is dat bijna niet meer voor te stellen, in Nederland voelt het steeds meer als 'ieder voor zich'.

Wij zijn ons steeds meer in gaan verdiepen in dit project, maar ook in Mexico zelf. En WAT een prachtig land is dat! En zeker Playa del Carmen, daar waar wij gaan wonen. Bounty witte stranden, azuurblauwe zee, palmbomen, fantastisch voedsel, hartelijke inwoners, en altijd mooi weer. Het lijkt erop om eeuwig op vakantie te zijn. En hoewel we daar uiteraard ook moeten werken, kunnen we in onze vrije uurtjes toch een soort vakantie vieren.

Mensen die mij kennen weten dat ik de kou verafschuw, en last heb van hooikoorts, maar dat is allemaal verdwenen zodra ik voet zet op Mexicaanse bodem. Elke keer dat we daar zijn voelt het als thuiskomen.

Maar goed, eerst zorgen dat we hier fatsoenlijk alles kunnen afsluiten een wegkomen. En dat valt ons toch wel zwaar zo nu en dan. Niet alleen de stapels regeltjes, papierwerk, ontspullen en de 'verhuizing' zelf, maar ook het afscheid nemen van familie, vrienden, collegae en mijn lieve yogi's gaat me niet in de koude kleren zitten.

Voor nu kijken we vooruit en hopen dat we jou in de (nabije) toekomst weer mogen omhelzen, knuffelen en omarmen.

Tot die tijd zeggen we: tot ziens en ga waar de wind jou naar toe waait (miss wel naar Mexico?)

Liefs,

Violet, Rob en Owen