Met drank spreek je beter spaans

Week 4 van ons Mexicaanse bestaan, en het voelt niet helemaal meer als vakantie. Gaat het landen? NEE. Maar vervelen? Misschien. Normaliter verlang ik naar mijn Tempur matras en M-line kussen, maar die stap ben ik al ver voorbij. Zoals ik roep dat ik op zoek ben naar iemand die op mijn rug kan stampen, helpt Owen de helpende... voet..en loopt liefdevol, stampend over mijn rug. Mijn oude chiropractor zou het volledig afkeuren, maar hij heeft dan ook nog nooit een 'Thaise voetmassage' van mijn zoon gehad :-) Na 3 minuten voel ik me al beter, maar het blijft ruk (pardon my French). Eenmaal een Tempur....

Dinsdag is een inspirerende dag voor WakahChan. Ze gaan een dag naar Tulum om te kijken naar referentie / inspiratie projecten van Ulysses (team member van WakahChan) met het hele team. Ik vermaak me met Owen de hele dag, scholen, zwemmen, eten en pas laat op de avond komt papa thuis. Zo laat dat mama al op twee oren ligt. Ik ben nieuwsgierig naar de verhalen maar mijn lijf zeg: mañana, dus snurk na een korte 'hoi' weer door.

De volgende dag verteld Rob met geur en kleur over het avontuur en de fantastische ervaring en inspiratie die ze daar hebben opgedaan. Persoonlijk word ik hier blij van daarom wil ik dit met jullie delen. Er zijn zoveel meer foto's dan die ik nu deel, maar vooral het gevoel wat erbij vrijkomt, dus voel je vrij om eens naar de volgende link te kijken: https://wakahchan.com/road-trip-project-inspiration-day/ (en weet dat je me / ons altijd mag contacteren als je meer info wilt. Er is geen betere kans dan nu).

Donderdag komt een vriendje spelen en Owen voelt zich weer de koning te rijk. Ze spelen met lego en zwemmen heerlijk hier voor de deur. Het leven is mooi, en dat vindt ons kind ook. Behalve als we boodschappen moeten doen, want dat duurt laaaang, want mama leest nog geen Spaans en heeft geen besef van valuta dus alles duurt een pietsje langer. Ach, dan leert hij maar Mañana en Tranquilo.

Vrijdag ga ik Bapao maken zelf kom tot de ontdekking dat het deeg niet goed rijst en ik dus ander meel moet hebben. Met een paar glazen wijn in mijn mik ga ik niet de snelweg op, dus app ik met Anita of zijn nog bloem heeft of een tip. Ze heeft beiden. Het winkeltje vlakbij heeft misschien bloem. Ik app ze direct met de de vraag of ze dat hebben met google translate. Na een positief bericht terug, stap ik heel stout in de auto en rij 50 meter verderop. En verdomd, ik spreek ineens Spaans! Met drank spreek je dus echt beter Spaans (alhoewel ik dat niet ga navragen bij de winkelierster).

Zaterdag ga ik stuk om een opmerking die Owen maakt.....papa zit op de wc en dat duurt ff....

Owen: mama, zit papa nou nog steeds op de wc te kakken?

Mama: ja, hij heeft zijn telefoon mee dus dan zit hij even lekker op zijn gemakje

Owen: papa is al echt een Mexicaan he?

Mama; hahahaha, hoezo dan?

Owen: Nou alle Mexicanen doen alles hier rustig, dus ook kakken (HAHAHAHAHAAAA)

Dezelfde dag komt Sander gezellig weer spelen en we zitten gezellig bij de palapa te genieten. Dan zien we ander bewoners van Capri een BBQ neerzetten en anderen zetten salades, stokbrood en andere heerlijkheden neer. Een spaanse dame die heel goed Engels spreekt komt een praatje met ons maken en verteld dan 1x per maand er een bijeenkomst is van Capri (ons wijkje) waarbij iedereen zelf iets meeneemt en we fijn socializen. Laat dat nou een kolfje naar mijn hand zijn! Mama houdt van koken en ouwehoeren kan ik als de beste! Dus volgende maand een post over de BBQ met de buurt :-)

Zondag is het dan echt tijd om weer een keer aan de spieren te werken[e-1f44a], dus ik vertoef me zo vroeg mogelijk naar de 'gym' hier. Verdomme! waarom doet mijn inlog taggie het nou niet?!?! Brave Hendrik als ik dan weer ben loop ik mopperend naar huis en bedenk me wat ik dan nu weer ga doen. ga ik het met water flessen proberen, om die als gewichten te gebruiken. Ja daag, da's veel te licht, dan kan ik net zo goed alleen naar pump kijken. Ik loop mopperend weer naar binnen en doe mijn beklag bij Rob en die die zegt weer lekker Hollands nuchter: maar waarom stap je dan gewoon niet over het poortje en ga gewoon naar binnen? ik mopper nog wat meer dat dat niet mag, maar hij heeft gelijk. Wat ben ik een trut zeg. Ik pak Rob' zijn tag en roep dapper: ik probeer de jouwe wel, en als die het ook niet doet, dan stap ik over het poortje. Rob geeft me een dikke duim. Baladadig loop ik stampvoetend, als een 4-jarige naar het poortje en verrot, hij doet het weer niet. JA DAAAAG roep ik hard, en stap over het poortje heen en doe een uur mijn overheerlijke Bodypump workout. WAT FIJN!

Bij thuiskomst boeken we snel nog even een ticket voor Jungala, want het is tijd voor een leuke dag met het gezin. Jungala is een waterpretpark die een soort van betaalbaar is hier, dus we gaan ons geluk beproeven. Het is echt prachtig! de eerste glijbaan is in een soort boot met zijn drieën en ik sta al te knikken met de knietjes, omdat het een soort van vrije val is met een boot. Ik zeg tegen Owen; als je het eng vindt, doe je gewoon je ogen dicht. We gaan.....laat ik zeggen dat Rob geen trommelvliezen meer heeft en ze mij in Cancun gehoord hebben (70 km verderop). Owen roept; dit doe ik nooit meer! En ik zeg stoer: nou het was toch leuk! Mama wil straks nog wel een keer hoor! Echt niet, roept hij.

Na 6 uur door het park te hebben gezwommen, geklauterd en verzopen zijn taaien we af naar huis en we sluiten de dag af met een overheerlijke zelfgemaakte lasagna. Hoe kan dit toch echt ons leven nu zijn? Mooi.