Op de brommert, naar de kapper, feestje, en school

Doordat we zeker 3-4 dagen autoloos zijn besluiten we een scooter te huren. Dat gaat heel makkelijk hier; je zoekt op het internet een verhuurder, stuurt een whatsapp bericht en binnen een uur komen ze de scooter voor de deur afleveren. We besluiten voor 2 dagen een scooter te nemen, mochten we wat boodschappen willen doen, maar eigenlijk vooral omdat ik een afspraak heb bij de Palapa voor de retreat and Owen een afspraak bij de kapper.

Ik spring op de scooter en bedenk me hoe ik bij de Gran Palapa kan komen....ik kan tegen het verkeer in rijden een stukje....of ik moet de snelweg op en dan een rondje rijden. Ja, iedereen rijdt hier op de snelweg, motoren, brommers, zelfs fietsers. O wacht, ze zijn bezig met een nieuw achterom weggetje te maken, dus wellicht kan ik daar met de brommer wel door. Ik probeer het gewoon. Als een milkshake schud ik over de ongeasfalteerde weg en het laatste stuk heb je eigenlijk een cross motor voor nodig, maar ik laat me niet kennen. Al glijdend trap ik een paar stenen opzij en uiteindelijk kom ik weer op de geasfalteerde weg. Hoppa! Toch wel slim dat ik mijn sportschoenen aan heb gedaan. Echter, om bij de palapa te komen moet ik toch nog een stuk over de snel weg, maar het is in ieder geval niet tegen het verkeer in ;-).

Met gevaar voor eigen leven, sjees ik met blote benen en een Duitse helm op die bijna afwaait met 60 km/uur fier over de weg. Dan kom ik bij de palapa aan, en app de eigenaar. Die geeft aan dat hij pas over een uur kan. Tja, dat is heel Mexicaans, dus ik zucht een keer, zet mijn helm weer op en rijdt naar huis. Over een uur nog maar een keer proberen.

De tweede keer is het al minder spannend en ik roetsj over de wegen vol vertrouwen (je moet gewoon niet nadenken maar gaaaaan met die banaaaaaan).

Bij de palapa is het heel gaaf en ik zie zeker mogelijkheden! Eerst maar een even kijken hoe we dat gaan organiseren, en of er liefhebbers zijn. O shit, ik moet met Owen naar de kapper! Na een half uurtje rond te hebben gelopen bij de palapa rijdt ik weer over de snelweg naar huis. Owen en Rob staan al klaar en Owen vindt het ook spannend, want hij moet bij mama achterop! Voor het eerst op de brommer, maar hij vind het fantastisch! Het is gelukkig maar een kort stukje en we hoeven al zeker niet over het grint-milkshake pad of de snelweg, dus dat maakt het dat het ook voor hem relaxter is.

Bij de kapper aangekomen zit het rolluik nog dicht. Zou ze het vergeten zijn? Ik app haar even en ze vraagt of we een afspraak hebben. Ik geef aan dat dat zo is en ze meldt dat ze nu net naar huis is en in de file staat en de rest van de avond vol zit. Ik moet me een beetje inhouden, maar meldt haar vriendelijk dat ik dat niet zo mooi vindt omdat we zelfs een brommer hebben gehuurd voor vandaag! Ze schrikt en zegt dat ze er meteen aankomt. We wachter even bij de pizza / lunch room ernaast en eten een brownie en drinken zelfgemaakte limonade. Zodra de kapster komt excuseert ze zich en we mogen naar binnen. Het is een heel leuke Canadese Dame van rond de 40, die zich ook met het alternatieve bezighoudt zeg maar. Ze is ademcoach en geeft speciale buikmassages voor vrouwen. We kletsen wat en Owen is weer blij met zijn korte kapsel.

Als Bob en Annie de Rooij doen we de dagen erna doen we af en toe boodschappen op de scooter, want het is mijn verjaardag!!! 16 April ben ik jarig in Mexico. Mijn eerste verjaardag als expat. De ochtend begint goed met de hele woonkamer die volhangt met zelfgemaakt (geprinte) vlaggetjes en van Owen krijg ik wel 10 geknutselde kanootjes! Van Rob krijg ik een bon waarmee ik in Tulum een retreat dag met nacht mag gaan ervaren. Heerlijk!

's avonds is er feest in de palapa me buren en vrienden. Er is zelf een keuze taart voor deze ouwe taart!!!! Het is heel gek, zonder familie en vrienden uit Nederland, maar het voelt goed. Ik zou verdrietig kunnen zijn, maar ik weet dat iedereen in mijn hart bij mij is en het is zo'n gekke dag, dat ik het gracieus en liefdevol met mijn grootste glimlach ontvang. Als een hoerentoeter kruip ik naar huis en plof in bed. Wat was dat fijn.

Vrijdag krijgen we de auto! Een fijne bak. Zaterdag ochtend ga ik er fijn boodschappen mee doen. Maar wat is dat?!?!? Nu al een kras oude auto???? Ja dat is wel heel typisch hier....mensen rijden niet netjes hun winkelwagentje weg, maar schoppen ze letterlijk weg, en als het dan een automaat, jammer joh. Daarom heeft iedereen hier ook een all-risk verzekering, want er gebeurt nog wel eens wat. Ik kan er niet eens de tering over in hebben....that's Mexican life. uithuilen en weer door.

De volgende week mag Owen 3 dagen naar Happy Tribe, een kleinschalige school in Puerto Aventura (zo'n 30 min rijden van Playa del Carmen). Hij vindt het spannend, maar ook leuk, want hij zit bij Max in de klas. Dus er is in ieder geval nog iemand die Nederlands spreekt mocht het nodig zijn. Zo. Kan mama ook even wat aan haar workshop doen; "Mediteren kan je leren".

Woensdag is de laatste dag en terwijl we ernaar toe rijden zien we een ongeluk op de weg terug. Dus beter even een hapje eten in Puerto Aventura. En dat is maar goed ook, want er is een vertraging van 5 kwartier en dus zouden we er 2 uur en 15 minuten over doen om thuis te komen. AMAHOELA. De boys eten lekker wat met een ijsje toe en dan is de file aan het afnemen. Na een rondje speeltuin verkassen we langzaam naar huis. Owen was blij en trots dat hij 3 dagen op een Engels/ Spaanse school heeft gezeten. Papa en Mama ook.