School, retraite, en een nieuwe auto

hi hoe ha, 4 weken zitten er alweer op. Langzaam aan wordt er meer gewerkt en de ideetjes bruisen en borrelen onder me als een verstopte vulkaan. Ik wil DOEN, GAAN en weer volop creëren en scheppen. Maar eerst moeten we orde op zaken stellen. Owen moet na de zomervakantie naar een expat school hier, dus daar focussen we ons dan ook op deze week. Dinsdag is een drukke dag. We hebben 2 school bezoeken. De scholen zijn die, waar de kids van onze Nederlandse vrienden naartoe gaan. De eerste is om de hoek. Een goed aangeschreven school waar de kids vanaf 2-18 op school kunnen zijn. Voor de weet: in ons nieuwe project komt een vrije school dus deze school zou tijdelijk zijn.

Door 2 beveiligde deuren mogen we naar binnen om met de autoritaire directrice een gesprek te mogen hebben. We vertellen kort dat we hier net 4 weken zijn geland zijn en dat we nu onze zoon thuis scholen voor een zachte landing. Dat is tegen de schenen van de directrice die direct aangeeft dat dat niet mag, dat thuis scholing verboden is in Mexico. en dat ons kind per direct naar school moet en dat we de plannen van de thuisscholing moeten overhandigen, zodat de overheid kan besluiten dat ons kind in Mexico schoolplicht heeft.

Direct ga ik in de verdediging dat wij goudgeld hebben betaald om onze zoon de komende drie maanden hier via het Nederlandse scholingssysteem thuis kunnen scholen en dat hij na de zomer vakantie pas naar een expat school kan. Ze kijkt me scheef aan en praat eerst verder tegen mijn man. Ik probeer mijn verontwaarding te bedwingen en we krijgen een rondleidingdoor de school. Halverwege geeft ze aan dat het zo belangrijk is dat ons kind zo snel mogelijk in de Mexicaanse cultuur integreerd en ik merk stellig op dat we nog geen Residentials zijn en we geen haast hebben. Langzaam damt ze wat in nu ze weet dat we nu nog niet officieel hier wonen, en ik denk allen maar; "she is barking up the wrong tree". Mensen die mij goed kennen weten dat: 'waar een wil is, ben ik weg' en 'ik moet helemaal niks' mijn motto's zijn, dus dat heeft ze door mijn nep-lachjes goed aangevoeld.

De school is verder prima, maar heel ouderwets. Zeg maar uit de jaren 80. Streng regime, 30 leerlingen per klas, en per klas is er een Spaanse of engelse docent en dan moeten de leerlingen gewoon de taal spreken die er wordt aangeboden. PUNT. Het leersysteem is volgens Waldorf systeem. Geen idee wat het is maar het zou hoog aangeschreven staan.

De volgende school is 30 min verder rijden. We kregen de daadwerkelijke school niet te zien, want het is een kleine school die in een huis wordt gegeven. De docent praat over hun moderne leersysteem, waar ik wel warm voor loop. Het is wel een streng systeem waarbij we als ouders in lijn moeten zijn met de school. Het leuke is dat ze werken met projecten, waarbij bv het onderwerp 'mandarijn' is. De kinderen moeten dan zelf research doen naar 'mandarijn' en hier het Spaanse en Engels verslag bij doen. Spelenderwijs leren. We hebben de afspraak met de leerkracht in een soort mini winkel centrum, en het bijkomende leuke is dat ze daar een SUSHI tent hebben!!!!! Ik onderzoek de menu kaart en ik durf het aan. We eten een aantal heerlijk sushi rollen, maar ik mis de echte sushi uit Nederland. Het is echt zeker lekker, maar als ik weer in Nederland ben ga ik elke dag sushi eten. totdat ik groen zie!!!!

Woensdag gaan we kijken bij een koop-auto. ik ben niet positief. Donderdag hebben we nog wat contacten met andere verkopers. Maar we moeten vandaag vooral naar een retraite lokatie kijken, want die staat in de planning voor oktober. We rijden naar de lokatie in de stromende regen en ik grap nog; zou dit een teken zijn? We rijden de snelweg op en ....DE BENZINE IS OP!!!! Van ellende stoppen we langs de weg en ik bel de eigenaar van de lokatie dat het niet gaat lukken vandaag. We rollen het laatste stukje naar huis en Rob regelt een ritje naar een pomp met een waterfles om wat benzine te scoren. Maandag weer een nieuwe poging.

Vrijdag gaat Rob naar een andere kanshebber (auto) kijken en deze is echt wel leuk. Maar hoe gaan we deze 'carro' kopen? Geld overmaken duurt weer dagen, of weken, en cash wisselen voor dat bedrag geeft vast weer gezeur bij de wisselkantoren. Onze makelaar in Mexico biedt hulp en legt uit dat een auto kopen hier anders gaat dan in Europa. Elk jaar moet je een registratie kopen en die gaat van januari tot januari. Dus als we nu een auto kopen dan heeft deze al een registratie op de naam van een ander. Dus je maakt de papieren op die bewijzen dat jij de nieuwe eigenaar bent, maar je kan de auto pas op je naam registreren in januari. Lekker gek. Je moet wel de verzekering op je eigen naam hebben. Zo gaat dat dus ECHT hier.

Afijn, zondag moeten we de huurauto inleveren en we zitten dan dus een paar dagen zonder auto. Flink boodschappen doen dus! Maar WAT IS DAT?!?!? Zaterdag ochtend beginnen alle lampen te knipperen en ineens 'total power failure'. We gaan toch maar boodschappen doen en hopen dat het snel wordt opgelost. Één of andere 'idiota' heeft een kabel geraakt buiten de gate en daardoor liggen een paar wijken plat. Ook telefonisch verkeer ligt plat, geen internet, geen airco. Heel even ben ik blij, we er echt ff niet!! Gewoon lekker vervelen, gewoon back to basics. geen man en kind die breindood achter een scherm zitten, geen mama die elk uur ff in Trainin kijkt of het goed gaat met de zaak, geen Amazon surf shizzle omdat ik mijn huiselijke faciliteiten mis in Mexico (zoals bv. een stofzuiger, citruspers, mortier, etc). Lekker ff knutselen, lezen en praten met elkaar of gewoon ff stilte. Heerlijk. ik denk aan de tijd dat we in Frans-polynesië waren, zonder enige vorm van internet. Gewoon even tijd voor elkaar. Noem me gek.....

We zitten uiteindelijk 7 uur zonder stroom....heerlijk, maar toch wel fijn dat onze boodschappen voor een week niet in het ronde archief hoeven :-)