Het begint weer op werk te lijken

Bijna 4 weken alweer dat ik afscheid heb genomen van mijn lieve vader. Met veel dromen, soms een traan en gedachtes aan het laatste moment merk ik dat ik toch wel een beetje aan het struisvogel-politieken ben geweest. En dat is nu even mijn manier van verwerken. Er komt een tijd dat ik weer aan de mooie en leuke herinneringen kan denken zonder gedachtes aan het heftige afscheid. Als ik van hem droom in de nacht voel ik dat hij bij me is en me wilt troosten, de energie is nog niet weg.

Daar las ik laatst een interessant stuk over van Steven Porches, je weet wel, van de polyvalgaal theorie, dat we allen verbonden zijn op kosmische schaal door het bestaan van het electromagnetische veld die elke persoon heeft. Dat ze een wetenschappelijk test hebben gedaan in vacuüm waarbij ze DNA van een mens hebben gebracht en daar electromagnetische straling op hebben los gelaten. Uiteraard weerkaats / resoneert het DNA daarop. Maar nog veel interessanter is, dat wanneer dat zelfde DNA verwijderd is en weer electromagnetische straling op los wordt gelaten in diezelfde ruimte er nog steeds een weerkaatsing is van het DNA wat daarvoor wel aanwezig was. Heel interessant om te onderzoeken, en zou ook verklaren waarom we na een overlijden nog steeds de aanwezigheid voelen van de persoon die er niet meer is. Vanuit yoga oogpunt kan ik ook zeggen dat ik zelf ook vaak in lessen voel als iemand bv hoofdpijn heeft, of rugpijn (klanten kunnen dat beamen), wat ook aangeeft dat je het electromagnetische veld van een ander persoon daadwerkelijk kan voelen....en zo geloof ik dat papa toch nog bij ons is.

Afijn, we gaan het weer over Mexico hebben, want het is tenslotte een verslag over de emigratie.

Wat is wel allemaal gebeurt de afgelopen 4 weken....tjonge, even de foto's terugkijken...

Oja, Beryl. We hebben de orkaan overleefd. Niet dat we bezorgd waren, maar het was wel een type 2 (type 5 is het zwaarst) die redelijk dichtbij was en over Playa del Carmen is gekomen. Maar de lokale bevolking was niet onder de indruk dat Beryl eraan zou komen, dus hebben wij ons ook niet al te druk gemaakt. Wel de ramen afgeplakt met tape en veel boodschappen gedaan, want je weet nooit hoe lang je zonder stroom zit en dus ook geen water etc. Laat voedsel hoarden nou helemaal mijn ding zijn hahahaha.

Beryl komt laat in de avond aan, maar we hebben geen zin om daarop te wachten en stappen gewoon om 21 uur het bed in. Owen slaapt bij mij (lijkt Rob en mij verstandiger) en Rob kruipt Owen's bed in.

Beryl is op zijn hevigst rond 4.30 uur, maar Owen en ik knorren gewoon door de orkaan heen en tegen 5.15 uur wordt ik wakker van een 'beetje herrie'.

De volgende ochtend bekijken we de schade en die lijkt redelijk ok. Wat bomen omgewaaid, maar geen schade aan de huizen. We hebben zelfs stroom! Ons wijkje komt weer tot leven en iedereen helpt met opruimen.

We vinden nog een zielig vogeltje in het gras, volledig nat en verzopen. Ik besluit hem te proberen te redden, pak hem op, zet hem in een doos en neem hem mee naar binnen, zodat zijn veertjes kunnen drogen. Een paar uurtjes verder begint hij te tjirpen en hij lijkt droog te zijn. We brengen hem weer naar buiten en meteen vliegen er 2 grotere vogels op de doos af waar hij inzet. Het zijn zijn ouders! Het was dus een baby vogeltje!

Ze zijn weer herenigd en tevreden gaan we weer verder met helpen puin te ruimen.

Oja, we hebben een huis gekocht. En dus moet ik op zoek naar meubels, keukengerei en apparatuur, bedden, linnengoed, bankstel, eettafel en stoelen...pfffff. Alles moet nieuw, want we hebben natuurlijk niks. We krijgen een tip van onze makelaar (die een paar huizen verderop woont) om contact op te nemen met een vriendin van haar, die is designer. We nemen contact op en ze is enthousiast. We stellen een prijs voor en in de weken erna komen de visuele wensen van ons naar boven, maar ook dat we van alles moeten hebben, van A tot Z zeg maar.

Om een lang verhaal kort te maken; na 2 weken over en weer ge-app ziet de er toch vanaf.

Ik baal als een stekker, want nu moet ik als de sodemieter alles alsnog zelf regelen in minder tijd! Gelukkig had ik al wat shizzle gezien bij de IKEA Mexico en die zouden volgens buren ook bezorgen. Hoppa, uitzoeken en bestellen dan maar.....onee, toch niet....ze bezorgen ineens niet?!?!?! Of ik het kom ophalen? 1500 km van ons huis? AMAHOELA!

Uithuilen en weer doorgaan.

Ondertussen is Owen lekker zijn school aan het afronden en is het zomervakantie! YEAH! Hij is blij! En hij mag 2 weken naar zomerkamp hier, en daar heeft hij zin in. Het is maar een paar uurtjes, maar toch leuk dat hij dan even wat te doen heeft, dan kan mama overdag stressen met het huis inrichten. Win-win zeg maar. De eerste week doen ze echt heel leuke dingen, ze leren over de maya cultuur en maken een maya-fantasie-figuur bestaande uit 3 verschillende figuren; een bovenkant, midden, en onderkant vanuit de daadwerkelijke maya religie figuren. En dan mogen ze hem een naam geven; 'Gangster zombie' noemt Owen hem [e-1f606]. Ze maken ook nog muziek en doen een soort yoga in een kring met alle kinderen. Heel leuk allemaal.

Hij maakt zelfs een vriendinnetje, want zij spreekt ook Engels (het hele zomerkamp is in het Spaans, maar dat maakt voor kinderen vaak niet uit). Hij wil zelfs graag nog een week! En dat mag uiteraard. Week 2 vind hij veel minder leuk...dus daarna geen week 3....

De schilder komt. Aangezien ons huis bewoond was door 2 kettingrokers, zijn de muren geel en ruikt alles naar nicotine. De airco's worden grondig schoongemaakt en 2 hard werkende schoonmaakster schrobben het hele huis, zelfs aan aantal muren. Na een paar dagen lijkt alles weer spick and span. Maar mijn 'hazewindhond-neus' ruikt nog steeds rook.....dus ga ik zelf nog een keer aan de slag. Vooral in Owen's kamer, daar wil ik geen spoortje meer ruiken!!!! Getver, wat is dat toch goor zeg. Afijn, met een schuurspons ga ik de vloer en de kasten te lijf en we verven twee muren. De derde muur verf ik later, want ik ga een heuse Minecraft kamer voor hem maken! Later volgen de foto's!

Terug naar de koop-stress: ik wil dus een Minecraft dekbedovertrekset (wat een goed woord voor galgje!), maar die zijn hier niet te krijgen in 100% katoen. Ze hebben hier heel veel synthetische troep....daar begrijp ik dus geen zak van, met dit klimaat. Afijn, ik vind er 1 voor ....2000 peso ?!?!? (ca.100 euro) Dikke doeiiiiii, die zijn 30 euro bij de bol.com! Bestellen dus en bij mijn moeder laten bezorgen....want JAJAJAJA we zijn binnenkort weer even in Nederland! Er is een investerings evenement van 'ons' self-suistanable project! (meer weten: https://wakahchan.com/evenementen/roadshow-voor-investeerders-18-aug/?lang=nl) en dus combineren we dat met een paar weken NL, bezoek aan ouders en de studio! Want ja, dat heb ik ook wel gemist hoor! Ik doe veel online yoga en pilates lessen geven en dat loopt ook steeds beter, maar in mijn mooie studio zijn en mijn lieve meisjes en jongens knuffelen is ook heel fijn! (ja, het zijn klanten maar ik hou van elke klant als een vriend/in). En dat is al over...2 weken!!! Shit, nog meer stress! ik moet dat huis nog inrichten, brrrrrr

Nou dan maar op een kratje bier zitten...onee toch niet, die hebben ze hier niet....

Begint allemaal verdomme weer op werk te lijken, dat gestrest....gelukkig dat ik zo weer zelf yoga mag geven / volgen in de studio :-)