4 feestjes in een week is toch wel teveel

Na ons vol te hebben gevreten tijdens onze vakantie in eigen land, hebben we ook hier weer de nodige uitdagingen om gezond te eten en drinken zeg maar. Het blijkt namelijk dat er veel (kinder)verjaardagen en andere excuses om feestjes te vieren zijn in mei.

We beginnen met een gewone gezellige donderdag avond. het weer is warm en zwoel in de avond en dus perfect om even lekker met de buren bij te kletsen en pizza te eten. Het leven is mooi.

Volgende dag gaan we op huizenjacht, want tja, je geld op de Nederlandse bank laten staan lijkt ons geen goed idee met die 150000 soorten belastingen die erover heen gaan als je je huis hebt verkocht. Dan maar een klein stulpje hier kopen en weer verkopen als we weer willen verkassen. Lijkt ons een betere besteding. Mopperend slentert Owen achter ons aan en we bezoeken 3 huizen, waarvan de laatste bij ons in de straat is....zegge 5 huizen naast ons. Oeh dat huis is wel leuk, en lekker dichtbij. Ze hebben zelfs een zwembad in de tuin laten bouwen. Een kanshebber dus.

Die avond is er een dubbel feestje van onze vecinos (buren uit onze wijk), Miguel en Julien. Een Venezuelaan en Fransoos. Er wordt gezongen, gedanst, gelald en gebruld tot het 23.00 uur is, want dan gaat de palapa dicht. niet echt dicht natuurlijk, maar we mogen er dan geen gebruik meer van maken, geen herrie, geen stroom etc. Opzouten en naar bed dus. Wij gaan een uurtje eerder, want de luikjes van Owen vallen langzaam dicht. Gelukkig is het maar 5 meter lopen.

De dag erna hebben we een kinderfeestje, van onze Mexicaanse kennissen. Er wordt, zoals heel gebruikelijk hier, een opblaaskasteel neergezet die een glijbaan naar het zwembad heeft. De kinderen vliegen eroverheen! Maar helaas gaat niet altijd alles even goed met die opblaaskrengen....als er 7 kinderen tegelijk op staan, bezwijkt het kreng en verliest zijn vorm, waardoor een aantal kinderen klem zitten in het kasteel. Als een hazewindhond vlieg ik naar het opblaaskasteel en daar zie ik een knul van ca. 11 jaar ondersteboven als een aapje ondersteboven bungelen aan het kasteel. Zijn voet zit verwikkeld in het Sky-achtige materiaal. Vlug til ik hem op en een andere ouder helpt zijn voet eruit te trekken. De rest van de kids blijken gelukkig ok. Na een slaak van verlichting begeef ik me weer terug naar de tafel met sapjes. Mama heeft nu ook wel een sapje verdient.

Aan het eind vd avond wordt Steve nog met een stevige knuppel in elkaar gemept. Dat is heel gebruikelijk hier. Soms is het Steve, de vorige keer wat het Mario.....Steve van Minecraft en Super Mario he, de piñatas. Wat dacht jij dan? Echte kinderen? [e-1f602]

Alhoewel Owen wel heel enthousiast, (nadat de piñata kapot gerost is) de piñata nog een paar meppen geeft en dan per ongeluk ook de jarige [e-1f644] Gelukkig was het niet hard en was de jarige nog stoned van de piñatasnoepjes, dus geen tranen. Wat een stoere vent!

De dag erna is er een Pools feest bij onze Nederlandse vrienden. Anita is van Poolse afkomst en heeft een vriendenkring hier opgebouwd, dus tja, dat moet weer gevierd worden. Gewoon, omdat het kan. Er wordt wederom gevreten en gezopen, en er is voor de kids weer een opblaaskasteel. TWEE zelfs! Foutje met de bestelling, maar de kinderen vinden het prachtig. Mijn buurvrouw ook trouwens, die ladderzat koppeltjeduikelt van de hoge glijbaan. Uiteraard doe ik mee met glijden, maar ik kijk wel uit om ondersteboven te gaan. Ik voel het alweer aankomen dat ik dan weer met een nekhernia op de bank zit de volgende dag, dus bedank ik vriendelijk. Ik hoor nog even de versteldheid aan van mijn buurvrouw aan die door een kind in haar voet is gebeten. Mja, dat kan natuurlijk als je de kids van de glijbaan af trekt en ze niet willen [e-1f605]

De volgende dag is het tweede pinksterdag en ik geef nog een uurtje online yoga en doe ik nog even een 'werkje' bij de palapa. We besluiten vroeg te eten en vroeg naar bed te gaan. Pffff, 4 feestjes achter elkaar is toch wel teveel...ben ook geen 20 meer......